Grijs is het nieuwe groen in huis

Voor meer groen in huis heb je niet per se groene kamerplanten nodig. Er zijn zoveel mooie planten met grijze bladeren, in alle tinten, van de vettigste vetplanten tot imposante junglebewoners.

Ook al lijkt de hertshoornvaren (Platycerium) in niets op de varens die wij kennen uit het bos, het is er wel een, maar dan uit de tropische oerwouden, waar hij gewoon op de schors van de bomen groeien. Het is niet moeilijk om te begrijpen waar hij zijn naam vandaan haalt: die breed vertakte, afhangende bladeren doen meteen aan het gewei van een hert denken, of beter, aan dat van een eland. Er zit zelfs een laagje vilt op; dat beschermt de hertshoorn tegen uitdroging en verdamping.

Een streepje schaduw

Deze oerwoudplant schuwt direct zonlicht; een lichte plek of lichte schaduw is prima. Geef hem de ruimte om te groeien, of houd hem als hangplant, dan komt de vorm van de bladeren nog mooier tot uiting. De hertshoornvaren heeft doorgaans aan een keer per week genoeg water; voeg in de lente en de zomer elke twee weken een dopje voeding toe aan het gietwater. In een droge kamer benevel je hem best regelmatig. Controleer de bladeren ook op blad- en dopluizen. En die bruine, komvormige bladeren rond de kern van de plant? Laat ze vooral zitten, ze vormen een natuurlijk laagje tegen uitdroging én ze geven voedsel (humus) aan de plant.

Geen plaats voor zo’n groot gewei in je huis? Ook Phlebodium aureum ‘Blue Star’, de blauwvaren, komt oorspronkelijk uit tropische wouden en voelt zich best thuis in een omgeving met een hoge luchtvochtigheid. Het is een dankbare huisgenoot die in ruil voor jouw zorgen de lucht zuivert. Hij heeft wel meer water nodig dan de hertshoornvaren; in een droge kamer moet je hem zeker een keer per week benevelen. Van direct zonlicht moet Phlebodium niet weten, halfschaduw is best.

Grijze zonnekloppers

Maar ook op een plek met veel licht, of in een zonnig huis kun je grijsbladige planten houden; vooral vetplanten voelen zich op zo’n plek in hun sas. Vaak zit er een laagje dons of heel fijne haartjes op hun bladeren, dat hen beschermt tegen felle zon en uitdroging, kijk maar naar sommige Kalanchoe’s. Niet de groenbladige exemplaren met de felle bloemen, maar bijvoorbeeld Kalanchoe thyrsiflora, met grote grijze bladeren die rood kleuren aan de randen. Misschien kun je met een beetje geluk een Kalanchoe beharensis op de kop tikken, of Kalanchoe tomentosa, allemaal prachtige grijsbladigen met aaibare donslaagjes.

Het felste grijs zit in de Senecio-familie, bij Senecio haworthii of de bijzonder populaire Senecio cephalophorus. Als je hem een beetje vertroetelt begint die zelfs te bloeien, met heel verrassende feloranje bloemen.

Mag je vetplant er echt vettig uitzien, dan is Crassula iets voor jou - je hebt er de grappigste vormen in. Ook de dikke, grijsgroene blaadjes van Sedum Burrito ogen fascinerend en hangen als rastastaartjes naar beneden. Veel licht, weinig water, dat is de regel voor deze vetplanten. Ook Echeveria kan lang zonder water; dat buffert hij in z’n bladeren - ideaal voor wie niet zo’n groene vingers heeft, of z’n planten wel eens durft te vergeten.

’s Winters mogen vetplanten in de zon staan, maar hartje zomer wordt het er te heet. Geef ze maximum eens per week een beetje water; ’s winters is elke twee weken voldoende.